Najczęściej spotykaną formą sauny jest jej wersja fińska, określana jako sucha. Dużym zainteresowaniem odbiorców cieszy się również łaźnia rzymska, czyli sauna parowa. W tym pierwszym przypadku wykończenie kabiny jest zawsze w drewniane, a wysokiej temperaturze towarzyszy niska wilgotność – można ją chwilowo zwiększyć, polewając rozgrzane kamienie wodą. W łaźniach rzymskich ważnym elementem wykończenia kabiny jest terakota. Temperatury powietrza są tutaj niższe, a wilgotność większa. Prócz tradycyjnych, dwóch głównych rodzajów sauny, na świecie znajdziemy również wiele innych, niekiedy wyjątkowo specyficznych jej odmian.
Sauna infrared
W warunkach polskich dużą popularnością cieszą się sauny na podczerwień tzw. infrared, które działają na nieco innej zasadzie niż sauny tradycyjne. Zamiast podgrzewania powietrza, nagrzewane jest jedynie ciało. Promieniowanie podczerwone wnika w ciało na głębokość około 3-4cm. Rozgrzewa, poprawia krążenie, działa przeciwbólowo i odświeżająco dla skóry. Ze względu na mniej obciążające warunki, niższą temperaturę i małą wilgotność powietrza, z takich zabiegów może korzystać praktycznie każdy, również te osoby, które mają przeciwwskazania do zabiegów w saunie fińskiej lub łaźni parowej. Na rynku polskim często spotyka się różne warianty dwóch głównych typów saun. Przykładem mogą być sauny lodowe, w których na ciało oddziałuje się zimnem, sauny solne przeznaczone do inhalacji solnych, co jest szczególnie korzystne dla osób z chorobami górnych dróg oddechowych, a także sauny z muzykoterapią i aromaterapią, gdzie poddajemy się wyciszającym właściwościom relaksacyjnej muzyki i ziołowych naparów. Niezwykle ciekawymi wariantami sauny są jej regionalne wersje wywodzące się z różnych regionów świata. Przykładem może być ruska bania, łaźnia turecka czy japońska sauna skalna.
Ruska bania
Ruska bania to wersja sauny parowej z elementem lokalnym, jakim są witki brzozowe lub jałowcowe, którymi smaga się rozgrzane ciało. Taka sauna ma na ogół formę małego domku, z drewnianą kabiną (zwykle jest to świerk syberyjski) z piecem opalanym drewnem. Podczas zabiegu rozgrzane kamienie co chwilę polewa się wodą, tak by wytworzyć odpowiednio dużą ilość pary wodnej. Po zabiegu należy schłodzić ciało, wskakując do bali wypełnionej zimną wodą, basenu, jeziora czy stawu.
Hamman
Hamman, czyli łaźnia turecka, w której panuje stosunkowo niska temperatura to oryginalny rytuał pielęgnacyjny z wykorzystaniem czarnego mydła i specjalnych rękawic peelingujących. Cały rytuał bardziej przypomina relaksacyjno-pielęgnujący masaż niż tradycyjny zabieg w saunie, ale jest doskonałą opcją dla osób, którym zależy na odświeżeniu i dogłębnej pielęgnacji skóry całego ciała. Innym wariantem bliskowschodniej sauny jest rasul, czyli łaźnia arabska. Przed rozpoczęciem oczyszczającego zabiegu na ciało nakłada się pielęgnującą maskę z zielonej glinki lub alg. Stąd często nazywa się ją również sauną błotną.
Ganbanyoku
Ganbanyoku, czyli skalna kąpiel to unikalny wariant sauny w tradycyjnym japońskim wydaniu. Zabiegi realizowane są w kabinach z kamiennymi ławami, które emitują przyjemne ciepło wnikające w głąb ciała, co nie tylko odprężą, ale i działa przeciwbólowo. W oryginalnych saunach japońskich ławy wykonane są z krzemionki wulkanicznej wydobywanej tylko w jednym miejscu na świecie, na wyspie Hokkaido. Uwalniane pod wpływem temperatury substancje, mają wykazywać działanie prozdrowotne.
_large.jpg)
